امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید:
برای نمازگزار، هنگام نماز سه خصلت است:
از قدمش تا به آسمان‌ها ملائکه او را احاطه می‌نمایند،
و از آسمان‌ها تا بالای سرش خیر و احسان نثار می‌گردد،
و فرشته‌ای که بر او موکل است می‌گوید:
اگر این نمازگزار بداند که با چه كسی مناجات می‌کند، از نماز جدا نمی‌گردد.
امام علىّ علیه السّلام :
بنگر در چه نماز مى خوانى و بر چه نماز مى گزارى، اگر از راه و طریقه حلالش نباشد، پذیرشى نیست.
امام باقر علیه السّلام :
همانا خداوند جلّ جلاله ، نماز را با زكات همراه كرده است و گفته: «نماز بر پادارید و زكات بپردازید»[1] . پس هر كس نماز برپا دارد و زكات ندهد، نماز را هم بر پا نكرده است.
منبع :
(1) در هفت جاى دیگر قرآن كریم نیز این همراهى به چشم مى خورد.
موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث
امام صادق علیه السّلام :
كسى كه به پدر و مادرش كینه توزانه بنگرد، حتّى اگر بر او ستمكار باشند، خداوند نمازى را از او نمى پذیرد.
امام صادق علیه السلام می فرماید:
« من احب ان یعلم اقبلت صلوته ام لم تقبل فلینظر هل منعته صلوته عن الفحشاء و المنکر ؟ فبقدر ما منعته قبلت منه؛ (1)
هر کس دوست دارد که بداند آیا نمازش قبول گشته یا خیر؟ پس باید ببیند که آیا نماز او را از منکر باز می دارد؟ پس به اندازه ای که او را باز دارد ازآن نماز قبول می شود.
منبع : 1. بحارالانوار، ج 82، ص 198.
حضرت علی علیه السلام در جریان جنگ صفین مدام مراقب آفتاب و وقت نماز بود، او در پاسخ به سوال یکی از یاران خود فرمود: ما برای برپاداشتن نماز با آن ها می جنگیم. در روایتی دیگر آمده است: چون وقت نماز می شد، به خود می پیچید و متزلزل می شد. از آن حضرت علت تغییر حالشان سوال شد، فرمودند: زیرا وقت امانتی که خدای تعالی آن را بر آسمان ها و زمین ها عرضه داشت و آن ها از حمل آن ابا کردند، فرا رسیده است. (1) و نیز روایت شده است:
« اذا دخل الصلوه کان کأنه بناء ثابت او عمود قائم لا یتحرک و کان ربما رکع او سجد فیقع الطیر علیه؛ (2)
هنگامی که داخل نماز می شد، گویی دیواری ثابت یا ستونی ایستاده بود که حرکت نمی کرد، شاید گاهی رکوع یا سجده می کرد، پرنده ای بر او می نشست.»
منبع:
1. همان، ص 381.
2. همان، ص 391.
