ارزنده    ترین   گوهر   مقصود    نماز   است

                                                 زیننده   ترین   هدیه   به  معبود        نماز     است

        فرمود     علی   شیر     خدا      ساقی       کوثر

                                                  در مکتب ما شاهد    و    مشهود  نماز      است

        این نکته     رسول     مدنی    گفت    به    سلمان

                                                  سرّی      که     به  توفیق   تو   افزود    نماز    است

        در   دادگه    عدل     خدا        روز            قیامت

                                                  از   صلح   حسن   مقصد    و مقصود    نماز      است

        از    آمدن    کرب     و  بلا      آنچه       به       عالم

                                                  مقصود      حسین بن علی    بو د     نماز      است

        آن روز   که   آید     زِ      پسِ     پرده     غیبت

                                                  اول    هدف    مهدی     موعود     نماز    است

واژه نماز در قرآن

واژه «الصلوة» بدون مشتقات، 61 بار و با مشتقات، 98 بار در قرآن به كار رفته است[1] از جمله آياتى كه درباره نماز سخن گفته اند عبارتنداز:

سوره ابراهيم، آيه 31،37و40               اسراء، آيه 78                              لقمان، آيه4و17

انعام،آيه 72                                    اعراف، آيه170                            ماعون، آيه4و5.

در قرآن سوره اى كه به نماز اختصاص داشته باشد وجود ندارد، لكن برخى از سوره ها كه آيه هاى بيشترى از آنها به امر نماز پرداخته عبارتند از:

1.   بقره آيه هاى 3،43،45،83،110،153،157،177،238و277.

2.  نساء آيه هاى:43،77،90،101،102،103،142،162.

3.  مائده آيه هاى:6،55،58،91،106.

واژه «صلى» در قرآن، دو ريشه دارد: يكى به معناى افروختن آتش يا چيزى شبيه آن: «صلى يصلى» مانند: (جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ)و (تَصْلَى نَاراً حَامِيَةً)اين معنا ارتباطى با «صلاة» ندارد. ديگرى خود واژه «صلوة» است; «صلى يصلو» كه درقرآن به چند معنا به كار رفته است:

1. دعا، تبريك و تمجيد: (...وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ...)[4] و (إِنَّ اللَّهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلَّوا عَلَيْهِ...).

2. عبادت خاص (نماز): (فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُوا اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَاباً مَوْقُوتاً).

3. عبادت: (وَمَا كَانَ صَلاَتُهُمْ عِندَ الْبَيْتِ إِلاَّ مُكَاءً وَتَصْدِيَةً...).

4. رحمت خداوند: (أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِن رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ...).

5. كنيسه هاى يهوديان: (لَهُدِّمَت صَومِعُ وبِيَعٌ وصَلَوتٌ ومَسـجِدُ يُذكَرُ فِيهَا اسمُ اللّهِ كَثيرًا...).

کسانی که براین کتاب وزین                                        تمسک بجستند  در  امر  دین

نمازی  مداوم   بپا   داشتند                                         دل  خود  در  این راه بگذاشتند

همانا   بیابند   اجری   تمام                                          که بودند صادق به گیتی مدام

کجا گشت ضایع  ز  پروردگار                                      همه  اجر افراد شایسته کار ؟

ترجمه شعری از امید مجد

بخوان ما را

 که می گوید که تو خواندن نمی دانی؟ 

تو بگشا لب ... تو غیر از ما خدای دیگری داری؟

 رها کن غیر ما را

آشتی کن با خدای خود ...تو غیر از ما چه می جویی؟

تو با هر کس به جز با ما چه می گویی؟ 

و تو بی من چه داری؟ هیچ 

بگو با ما چه کم داری عزیزم .. هیچ!